من عاشق این "لامپ های درخت فرم سفید"ی هستم که تازه گی ها داخل فضای سبز  کنار بزرگراه ها گذاشتنشون. شبا وقتی که روشن می شن انگار یه درخت خوشگلی رو می بینی که برف رو شاخه های گستردش نشسته و داره دلبری می کنه. الحق و الانصاف که بدجوری هم دل من رو برده. دلم     می خواد یه دونه ازش تو حیاط خونمون داشته باشیم.

 من و یاد بچگی هام میندازه وقتی که می خواستم یه درخت رو خیلی خوشگل بکشم به جای اینکه بالا سر تنه درخت از اون دایره های کج و معوج بذارم به تنه درخت شاخه هایی رو وصل می کردم که رو به  آسمون خدا پهن شده بود. البته من اون موقع برف نمی ذاشتم رو شاخه هاش به جاش شکوفه های صورتی سیب رو می ذاشتم.

پ.ن. آه